มนตรา..มายาแห่งรัก ตอนที่ 1

[pannarai]

หญิงสาวร่างโปร่งบาง ผมยาวสลวยประบ่า ยืนเก้ๆ กังๆ หน้าคฤหาสน์หลังงาม ของท่านนายพลศานติ มานิตย์พงษ์ จวบจนกระทั่งมี สาวใช้นางหนึ่ง เดินออกมาถาม ด้วยไม่คุ้นหน้าตาของหญิงสาวสวยตรงหน้า
" มาหาใครคะคุณ"
" เอ่อ..ฉันมาหาท่านนายพลศานติค่ะ"
" จะให้เรียนว่า ใครมาขอพบคะ "
" กวินตราค่ะ เรียนท่านว่าฉันมาตามที่ท่านสั่งไว้"
" ได้ค่ะ คุณรอสักครู่ก่อนนะคะ"
ลับร่างของสาวใช้ไปแล้ว กวินตราได้แต่ถอนหายใจ การมาพบบิดาบังเกิดเกล้าช่างเป็นเรื่องยุ่งยากเสียนี่กระไร ความสัมพันธ์ระหว่างหล่อนกับบิดาก็ช่างห่างเหินกันเหลือเกิน
หลังจากมารดาหล่อน..กานดา..เสียชีวิต ซึ่งขณะนั้นกวินตราอายุได้ 6 ปี บิดาหล่อนก็มาแต่งงานใหม่กับคุณหญิงอรจิรา ทำให้ตำแหน่งหน้าที่การงานของบิดาจากยศพันเอก ได้เลื่อนชั้นเป็นนายพลอย่างรวดเร็ว เนื่องด้วยคุณหญิงท่านเป็นลูกสาวผู้หลักผู้ใหญ่ในวงสังคมขณะนั้น
หลังแต่งงานบิดาหล่อนย้ายมาอยู่กับคุณหญิงและมีลูกสาวด้วยกัน 1 คน..เขมจิรา..น้องสาวต่างมารดาของหล่อน ส่วนกวินตราอยู่กับยายที่บ้านสวนแถบชานเมือง แรกๆ ท่านนายพลก็ส่งเสียเลี้ยงดูหล่อนดี แต่พอระยะหลังก็เริ่มห่าง ไม่ค่อยมาหา โทรศัพท์มาบ้างนานๆครั้งหรือโอนเงินมาบ้างบางครา
แม้กระนั้นกวินตราก็ไม่เคยมารบกวนท่านที่บ้านใหญ่เลยสักครั้ง จวบกระทั่งหล่อนเรียนจบคณะมนุษยศาสตร์ เอกภาษาอังกฤษ จากมหาวิทยาลัยชื่อดังของไทย ด้วยน้ำพักน้ำแรงจากการขายผลไม้ในสวน และขนมหวานฝีมือยายซึ่งอร่อยจนโรงแรมบางแห่งออเดอร์ประจำ ทำให้ไม่ลำบากมากนัก
หากจะว่าไปแล้วความหมายของคำว่าครอบครัวสำหรับหล่อนคงหมายถึงแค่ หล่อน ยาย ป้าอิ่มและลุงผลเท่านั้นกระมัง เมื่อวานหลังจากหล่อนกลับมาถึงบ้าน คุณยายได้บอกว่า บิดาหล่อนโทรศัพท์มา และให้หล่อนไปหาที่บ้านใหญ่ในวันนี้ หล่อนจึงได้มายืนตรงนี้ในเวลานี้
"เชิญคุณข้างในเลยค่ะ ท่านรออยู่"
หญิงสาวก้าวเข้าไปภายในคฤหาสน์อันโอ่อ่า ภายในห้องรับแขกซึ่งได้รับการตกแต่งอย่างงดงาม มีบุรูษสูงวัยผู้หนึ่งนั่งเป็นสง่ารอหล่อนอยู่ หญิงสาวทำความเคารพบิดาอย่างอ่อนน้อม
"นั่งลงสิ"
"คุณพ่อให้หาลูก มีธุระสำคัญอะไรหรือเปล่าคะ"
คำถามนี้ดูจะเสียดแทงในใจผู้เป็นบิดาอยู่ไม่น้อย เพราะนัยน์ตาดูหมองลง แม้จะพบกับลูกสาว ยังต้องมีธุระหรือไม่มี พิศดูหญิงสาวตรงหน้า หล่อนเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว ไม่ได้พบกันเกือบ 2 ปี หลังหล่อนรับปริญญา ใบหน้าหล่อนเนียนสวย ได้รูป คิ้วโก่ง จมูกโด่ง เชิด บ่งบอกว่าเป็นคนเจ้าทิฐิอยู่ไม่น้อย ริมฝีปากบางเป็นกระจับสวย ละม้ายมารดาหล่อน สวยหวาน..
"ก็ไม่มีอะไรสำคัญนักหนาหรอก ไม่ได้เจอกันนานพ่อก็อยากพบลูกสาวของพ่อบ้าง เป็นยังไงงานของหนูกำลังไปได้ดีใช่ไหม"
"ค่ะ ตอนนี้หนูได้เลื่อนเป็นหัวหน้าฝ่ายดูแลลูกค้าของบริษัทสยามทัวร์แล้ว รุ่นพี่ที่คณะหนูเป็นผู้บริหารอยู่ค่ะ"
" อืม ก็ถือว่าเก่งนะ ทำงานไม่ทันไรได้เป็นหัวหน้าแล้ว ยัยเขมสิ ยังไม่เป็นโล้เป็นพายเลย วันๆมีแต่ไปช็อปปิ้งหรือไม่ก็ไปเที่ยวกับเพื่อนๆเค้า เฮ้อ พ่อเองก็กลุ้มใจเหมือนกัน"
" แกยังเด็กอยู่ อีกหน่อยคงคิดอยากทำงานเองล่ะค่ะ"
"คุณยายเป็นอย่างไรบ้าง ท่านสบายดีหรือ พ่อเองก็ไม่ได้ไปบ้านสวนซะนาน"
"ท่านสบายดีค่ะ ตอนนี้ก็เจ็ดสิบแล้ว แต่ยังทำโน่นทำนี่เหมือนเดิม ไม่ยอมอยู่เฉย ๆ หรอกค่ะ"
"อืม ได้ยินว่าท่านแข็งแรงดี พ่อก็สบายใจ จริงสิ คืนวันเสาร์นี้ หนูว่างหรือเปล่า"
หญิงสาวก้มดูตารางนัดหมายงานแล้วก็เงยหน้าตอบบิดาว่า
"ว่างค่ะ คุณพ่อมีอะไรให้รับใช้หรือคะ"
"พอดีมีงานการกุศลของสมาคมน่ะ พ่ออยากให้หนูไปงานนี้ด้วย"
"เอ่อ แล้วน้องเขมกับคุณหญิงท่านล่ะคะ"
"โฮ้ย รายนั้นเค้าไม่พลาดหรอก แต่งานนี้พ่ออยากให้หนูไปด้วยจริงๆ คงไม่ปฏิเสธนะ"
"เอ่อ.. ค่ะ"
หลังจากคุยกันนานพอสมควร หญิงสาวก็ลากลับ สวนทางกับ รถสปอร์ตสีแดงเพลิงที่วิ่งเข้ามาจอดหน้าบ้านพอดี ภายในรถคือหญิงสาวรุ่น ท่าทางสวยเปรี้ยว หล่อนใช้หางตาชำเลืองมาทางกวินตราแวบหนึ่งก่อนจะหันกลับไป
กวินตรารู้ทันที่ว่า นั่นคือ เขมจิรา น้องสาวต่างมารดาของหล่อนนั่นเอง
"ใครมาหรือคะคุณพ่อ"
"ยัยแก้มน่ะลูก พี่สาวหนูน่ะ"
"เค้ามาทำอะไรคะ มารบกวนอะไรคุณพ่อหรือปล่าว"
" เปล่าหรอกลูก พ่อเรียกยัยแก้มมาหาเอง ไม่ได้เจอกันนาน พ่อชวนไปงานการกุศลคืนวันเสาร์นี้ด้วย"
"อะไรนะคะ คุณพ่อชวนแม่นั่นไปด้วยหรือ ไม่เอาล่ะ หนูขี้เกียจตอบคำถามว่า แม่นั่นเป็นใคร"
" ทำไมพูดถึงพี่เค้าแบบนั้นล่ะลูก อีกอย่างถ้าใครถามหนูก็บอกไปสิว่าเป็นพี่สาวหนู"
หญิงสาวเบ้ปาก กระแทกเสียงอย่างไม่ค่อยจะพอใจว่า "ตามใจคุณพ่อก็แล้วกัน แต่อย่ามาทำให้หนูกับคุณแม่ขายหน้าก็พอ" พูดจบก็เดินขึ้นชั้นบนไป