มนตรา..มายาแห่งรัก ตอนที่ 2

[pannarai]

ณ บ้านสวนอันสงบร่มรื่น เต็มไปด้วยไม้ดอกไม้ประดับนานาชนิดที่คุณยายมณฑลี ปลูกเอาไว้ ไม้ดอกก็ออกดอกแข่งกันบานสะพรั่ง ส่งกลิ่นหอมชื่นใจ มีทั้งมะลิ ดอกแก้ว บุหงา ราตรี ลีลาวดีและอีกหลายๆอย่าง หลังบ้านก็เป็นสวนผลไม้ซึ่งมีไม้ผลหลายชนิด ถ้ากินไม่หมด ป้าอิ่มกับลุงผลก็นำไปขายที่ตลาด มีทั้ง มะยงชิด ลูกโต รสหวาน ขนุน น้อยหน่า ลำไย ขายไม่หมดก็แบ่งให้เพื่อนบ้านได้กิน เป็นที่ทราบกันดีว่าบ้านสวนแห่งนี้เต็มไปด้วยมิตรไมตรี เจ้าของบ้านก็ใจดี อัธยาศัยดี ทำให้เป็นที่รักแก่คนละแวกนั้น
"อื้อหือ ป้าอิ่ม กับคุณยายทำอะไรกินหรือคะ หอมไปถึงข้างหน้าโน่นแน่ะ"
กวินตราโผล่หน้าเข้าไปในครัว แล้วออกปากถาม
"วันนี้ได้กุ้งสดมา ป้าจะทำฉู่ฉี่ให้คุณแก้มกิน อ้อแบ่งไว้ทำพล่าด้วยค่ะ"
"เป็นยังไงบ้าง ไปหาพ่อเค้ามาน่ะ"
คุณยายมณฑลีถาม เพราะทราบดีว่าหญิงสาวเพิ่งกลับมาจากบ้านใหญ่
"ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พูดคุยกันธรรมดา แต่ท่านชวนแก้มไปงานราตรีการกุศลกับท่านน่ะค่ะ แก้มไม่อยากไปเลยค่ะคุณยาย ขี้เกียจปั้นหน้า คอยตอบคำถาม”
“ไปเถอะ ออกงานออกการซะบ้าง จะได้รู้จักคนในวงสังคม”
“สังคมจอมปลอมน่ะสิคะ ลืมแล้วหรือคะว่า ทำไมแม่ดาถึงต้องมาอยู่บ้านสวนที่นี่ ถ้าไม่เพราะ เบื่อพวกคนในสังคมชั้นสูงพวกนั้นน่ะ”
“ทุกสังคมมันก็มีทั้งคนดี คนไม่ดีทั้งนั้นแหละจ๊ะ เราก็พิจารณาเลือกคบเอาก็แล้วกัน ว่าแต่ มีชุดสวยออกงานหรือยัง อย่าทำขายหน้ามาถึงยายนา”
“ยังเลยค่ะ แต่เดี๋ยวจะไปหายายมัท เพื่อนหนูที่เป็นเจ้าของห้องเสื้อมัทนาน่ะค่ะ เฮ้อ เสียดายตังค์จังเลย อุตส่าห์เก็บไว้ ก็ต้องมาจ่ายกับเรื่องไร้สาระพวกนี้”
“ก็มันจำเป็นนี่จ๊ะ เป็นผู้หญิงก็ต้องรู้จักแต่งเนื้อแต่งตัวให้ถูกกาลเทศะนั่นแหละ ยายว่าหนูน่าจะหาชุดออกงานสังคมไว้สักสามสี่ชุดนะ เครื่องประดับน่ะ ของเก่าเราก็มี ชุดทับทิม ชุดไพลิน ชุดบุษราคัม ยายจะเอาออกมาให้ดู”
“โอ้โฮ ไม่ยักกะรู้ว่า คุณยายมีเครื่องประดับมีค่า เยอะแยะขนาดนี้ ขอชมเป็นบุญตาหน่อยนะคะ”
“ ก็ไม่เยอะหรอก เป็นของเก่าตกทอดกันมา ฝีมือประณีตมาก หายากแล้วล่ะสมัยนี้ ยายว่าจะให้หนูเป็นของขวัญวันเกิด แต่คงได้เอาออกมาใช้ก่อนแล้วล่ะ”
“แหม แค่มีคุณยาย ป้าอิ่ม ลุงผล อยู่พร้อมหน้าทานข้าวเย็นด้วยกัน ก็เป็นของขวัญที่วิเศษสุดแล้วล่ะค่ะ”
“ย่ะ ไม่ต้องมาปากหวาน ไปอาบน้ำอาบท่าไป จะได้มาทานข้าวกัน”
...................................................................................................................
ห้องเสื้อมัทนา..
ฉันว่าชุดนี้เหมาะกับเธอมากนะ แก้ม ใส่แล้วสวยสง่าอย่างกับเจ้าหญิงแน่ะ เฮ้อ เมื่อไหร่ฉันจะได้ไปงานอย่างนี้บ้าง ฉันจะไปตามหาเจ้าชายในฝันของฉันบ้าง”
มัทนากล่าว พร้อมกับกวาดสายตามองกวินตราด้วยความชื่นชมกับผลงานตรงหน้า ชุดเกาะอกสีทองหม่น คลุมทับด้วยเสื้อคลุมโปร่งสีทองตัวยาว ปักเลื่อมวาวระยับ
“ฉันให้เธอไปแทนฉันเอาไหม แล้วจะรู้ว่างานแบบนี้ น่าเบื่อขนาดไหน.”
“โฮ้ย ขอแต่มีหนุ่มๆ หล่อๆ ยังไงก็ไม่น่าเบื่อหรอกจ้ะ”
“สงสัยจะมีแต่คนแก่ๆ ล่ะสิไม่ว่า งานนี้”
“ย่ะ อย่าให้ฉันได้ยินก็แล้วกันว่า เธอปิ๊งกับเจ้าชายที่มาในงานคืนวันเสาร์นี้ เชอะ ทำเป็นพูดดีไป”
“ไม่มีทางหรอกย่ะ ฉันไม่หลงรักใครง่ายๆแบบนั้นแน่ เอาเป็นว่าเธอไปเป็นเพื่อนฉันก็แล้วกัน จะได้ไปตามหาเจ้าชายของเธอไง ฉันจะบอกคุณพ่อท่านเอง ท่านไม่ว่าอะไรหรอก”
“จริงเหรอ ฉันไปได้จริงนะ ไชโย ฉันจะสวยข่มเธอล่ะนะ คอยดูสิ”
“จ้า เชิญเลยจ้ะ แม่คุณ”