รักวุ่นวาย หัวใจยกกำลังสอง

[sunshine]

WELCOME

,,ABOUT NOVEL
เรื่อง รักวุ่นวาย หัวใจยกกำลังสอง

รักวุ่นๆเมื่อสาวซ่า มาปะทะกับ หนุ่มตัวแสบ
เรื่องราวนี้จะจบด้วยการ เป็นเพื่อน..หรือคนรู้ใจ!!

,,ABOUT AUTHOR

ชื่อเล่น จอย
นามแฝง เรอา
นามปากกา sunshine ^^

[sunshine]

สู้ๆ

[sunshine]

ตอนที่ ๑ :: คำถามที่ไม่มีใครตอบ (ใคร ทำอะไร งงวุ้ย)

“เฮ้!!! ยัยเมธาณี มาสายนะรู้ตัวไหม” ครูประจำวิชาเคมีเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเพิ่งวิ่งมาจากข้างล่างด้วยสีหน้าแลแสดงให้ภายนอกเห็นว่า ‘ฉันเหนื่อยนะยัยแก่ มาสายแค่นี้ฆ่าหมกส้วมเลยดีกว่า’

“หนูขอโทษค่ะ” เสียงฉันตอบต่างกับความคิดอย่างสิ้นเชิง!!

“งั้นฉันจะลงโทษเธอทีหลังแล้วกัน.. ไปนั่งที่!!!!” ครูดารุณีตวาด

‘เอาไมโครโฟนดีไหมคะ ’ ค่าตาเพื่อนในห้องคิด

“นะ..นี..นี่ ทำไมเธอถึงมาสายล่ะ” คนที่นั่งข้างฉันถาม เป็นผู้ชายด้วย เฮ้! เปลี่ยนที่นั่งกันเหรอ

“แป่ว!! พอดีรถเสียอ่ะ ”

“อะ..อืม” รถติดลมอยู่อ่างทองหรือไง เราอยู่กรุงเทพอยู่นะ

“แล้ว..เอ่อ เปลี่ยนที่นั่งกันอีกแล้วหรอ”

“ก..กะ..ก็ สะ ..สิ้นเดือน..ละ..แล้ว..ไง”

“นายเป็นไข้หรือเปล่า”

“ปะ..เปา..เปล่า นี่”

“พูดตะกุกตะกักอยู่นั่นแหละ”

“อืม ขะ..ขอโทษที” –v- ขอโทษฉันทำไม

ฟลุบ! เวรหมอนี่เป็นลมหรือไง

“อ้าว ยัยเมย์ เธอทำอะไรเค้านะ” รองหัวหน้าห้องจอมหื่น แป่ว! ไม่ใช่ๆหื่น พวกกินผู้ชาย(ไม่เว้นหน้าค่าตาเท่าไหร่)

“…. หมอนี่ตัวหนักชะมัด ลุกขึ้นเซ่!!!” ฉันตะโกน เพราะครูดารุณีออกไปแล้ว

“….” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก Sorry, This number not responding.

แป่ว แว่ว แว๊ว ก๊าซ!!! ฉันต้องพาหมอนี่ไปห้องพยาบาลใช่มั๊ยเนี่ย เมื่อไหร่ลุกนะ แม่จะถีบตกชั้น 4 เลย

“เฮ้!!” ฉันเขย่าตัวเขา

“….” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก อีกครั้ง

อุ๊บ! ฟุบ!

อึดอัดเป็นบ้า ใครมันปิดไฟว่ะ

“ตัวเธอนี่หอมจัง” ยอมรับเลย!! เฮ้ย!!! อะไรวะ

“เอ้ อาย อำ อะ ไอ อะ” ฉันร้องไม่เป็นภาษาแล้วนะ ใครเป็นอะไร ตอนนี้ชีวิตฉันเป็นยังไงฟร่ะ!!!

เฮือก! เป็นลมแล้วววว ว~!! 3 2 1 หมดสติ

‘ไอ้มายด์แกทำอะไรหน่ะ’

‘ฉันทำอะไร ยัยนี่เป็นลมเอง’

‘มือนะ ช่วยพิจารณาด้วย ไอ้บ้า!’

‘เอาออกแล้วไง ^^’

‘ยังมีหน้ามายิ้ม ยัยนั้นเป็นใคร?’

‘สาวห้าว หน้าใส หัวใจ(น่าจะ)โหวงเหวงน่ะ’

‘ไอ้ประสาท! เอาตัวน้องคนนั้นมาให้ฉันดิ’

‘ให้ก็โง่ดิ’

‘ฉันรู้ว่าแกโง่งั้นเอามา’

‘ฉลาดดี อ่ะ แล้วก็เชิญออกไปด้วย ฉันละไม่อยากเรียนวิชาฟิสิกข์เลย’

เสียงที่แล่นเข้ามาให้เส้นประสาทของฉัน ได้ยิน! ฉันได้ยินแต่ทำไมทำอะไรนอกจากนี้ไม่ได้เลย รู้สึก ใช่ฉันรู้สึกแต่ขยับไม่ได้ ใครอุ้มฉันไม่ไหนเนี่ย ลืมเซ่!! ไอ้ตาบ้า!! ลืมซักที

วู้บ!!

“ว่าไง ยัยตัวแสบ” พี่ม.5 ที่ฉันไม่รู้จักชั้น แต่เคยร็จักมาก่อน และจำไม่ได้ - -* มันเลื่อน..มันเลื่อนหน้าเข้ามใกล้ฉันจนจะติดอยู่แล้ว จะทำไรฟร่ะ

“เฮ้!! ไม่ต้องลืมแล้ว!! ฉันไม่อยากเจอตาบ้าที่ทำให้ฉันสาย ไอ้บ้า!!!!!”

“ฉันไม่ได้ชื่อตาบ้า ฉันชื่อ..”