[Fic Yuri]..Wait ..[SNSD - YoonTae,YulSeo,SooFany,?]

[~หนมปังฟาร์มเหา~]

วันหนึ่งเพื่อนที่เปรียบเหมือนคนในครอบครัวหายไปอย่างไร้ร่องรอย อีกคนก็รอคอยอย่างมีความหวัง เเล้วเมื่อเค้ากลับมาเเล้วความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะเป็นอย่างไรเมื่ออีกคนคิดไกลเกินกว่า คำว่า เพื่อน



ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ประเดิมเป็นคนเเรก

[~หนมปังฟาร์มเหา~]

การรอคอยที่เกือบจะไร้ซึ่งความหวัง
แต่ใครบางคนยังเต็มใจที่จะรอคอยอย่างอดทน

การรอคอยด้วยความหวังอันแสนริบหรี่
รอแม้ว่าจะมีความเป็นไปได้แม้เพียงน้อยนิด

แต่ก็คงดีกว่าการรอคอยอย่างที่ไร้ซึ่งความหวัง
อย่างน้อยมันก็ยังเป็นแรงผลักให้มีชีวิตอยู่เพื่อ รอ

ยามบ่ายคล้อยที่อากาศแสนจะเย็นสบายในฤดูใบไม้ผลิ

ในห้องมัธยมปลาย ปี 2 ห้อง A ของโรงเรียนสตรี จินซอง

เด็กนักเรียนในห้องต่างกำลังคร่ำเคร่งกับตำราเรียนที่อาจารย์

ผู้ชายรูปร่างผอมสูงหน้าตาเบื่อโลกกำลังสอนอยู่

อาจารย์ท่านนี้ใครๆก็รู้ว่าเป็นคนเจ้าระเบียบขนาดไหน

ไม่งั้นคงไม่สามารถปราบเหล่านักเรียนห้องนี้ที่ถือว่าเป็นห้อง

ที่เก่งที่สุดในชั้นปีและแสบที่สุดได้ราบคาบเช่นนี้



Rrrrrrr RRrrrrrrrrrrrrr



แต่แล้วอยู่ๆเสียงเรียกข้าของโทรศัพท์ที่เป็นเพลงวัยรุ่นสุดฮิต

ก็ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ทำให้สายตาทุกคู่จับจ้องมายังต้นสียง

เป็นเหตุเด็กสาวรูปร่างผอมสูงผู้เป็นเจ้าของเครื่องรีบกดรับในทัน

ทีเพราะเจ้าตัวนึกขึ้นได้ว่าลืมปิดเสียงโทรศัพท์

“ขอบคุณที่เปิดเพลงให้ฟัง”

อาจารย์คังจึงจิกให้เจ็บๆ ไปหนึ่งที เด็กสาวจึงได้แต่ยิ้มแห้งๆ ส่งไปให้







“เฮ่ย จียงมีไรวะ ชั้นเรียนอยู่แกโทรมาทำไมอ่ะ”

ยุนอากระซิบเบาๆ กับปลายสายเนื่องจากกลัวว่าจะเป็นการรบกวนสมาธิคนอื่นๆ ในห้อง

[ไอ้บ้าเอ๊ย ถ้าพี่คังอินไม่ใช้ให้ชั้นโทรชั้นไม่โทรมาให้แกด่าหรอก]

“มีไรก็รีบๆ พูดมาดิ๊ เล่นลิ้นอยู่ได้”

[คือ เมื่อกี๊อ่ะ พี่คังอินเค้าเห็นแทยอนกลับมาที่บ้านอ่ะ แกจะมาไม่มาเรื่องของแกนะ แค่นี้นะ]



ปลายสายวางหูไปแล้วแต่ยุนอายังถือโทรศัพท์ค้างอยู่ด้วยท่าทางอึ้งๆ

จนซูยองเพื่อนซี้ที่นั่งข้างๆต้องสะกิดเพื่อเรียกสติเพื่อนรักให้กลับคืนมา

“ยุน ยุน เป็นไรไปน่ะ”

“พี่ พี่แทยอนกลับมาที่บ้าน”



“เฮ่ย ยุน นั่นแกจะไปไหนวะ”

“อิม ยุนอาเธอจะไปไหนน่ะ ไม่มีมารยาทเลย”

พูดจบเด็กสาวร่างสูงก็วิ่งออกไปจากห้องอย่างรีบร้อนโดยไม่สนใจ

เพื่อนที่ถามอย่างสงสัยระคนตกใจ ไม่สนใจเสียงจิกๆ ของอาจารย์

คังสุดโหด ไม่สนใจแม้แต่จะเก็บสัมภาระที่เจ้าตัวแบกมาโรงเรียนด้วย



ยุนอาวิ่งไปตามอาคารเรียนด้วยหัวใจที่ลิงโลด เธอรู้สึกว่าขา

ของเธอมันไม่ไวทันใจเอาซะเลย ในใจเธอมีแต่ประโยคเดิมๆ

ซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัวอยู่อย่างนั้น

...พี่แทแทกลับมาแล้ว ...พี่แทแทกลับมาแล้ว....





เมื่อเธอวิ่งมาถึงโรงจอดรถของโรงเรียน เธอรีบตรงไปยังเวสป้าคู่ใจ

แล้วรีบบึ่งออกไปจากโรงเรียนอย่างไม่รอช้า เป็นครั้งแรกที่เธอแทบ

จะบิดเจ้าเวสป้าคู่ใจจนเกือบถึงลิมิตความแรงของมัน ทั้งๆ ที่ปกติเธอ

ขับมันอย่างทะนุถนอมเพราะมันเป็นรถเก่าที่ได้รับการตกแต่งใหม่



เครื่องยนต์มีอายุการใช้งานนานพอดู แต่วันนี้เจ้าตัวไม่สนใจกับอะไร

แล้ว เธอเร่งเครื่องให้แรงเท่าที่รถแรงเต่าจะทำได้ เพื่อมุ่งหน้าไปยัง

จุดหมายที่เจ้าตัวอยากจะไปถึงให้เร็วที่สุด



.....

....

..

.



45 นาที่ถัดมา เวสป้าสุดรักพาเจ้าของมันมาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่โดย

สวัสดิภาพ ทั้งๆที่คนขับจิตใจไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวเอาซะเลย

เธอรีบวิ่งไปยังรั้วอัลลอยด์ของคฤหาสน์ แต่ก็ต้องพบกับความผิดหวัง

จนแทบจะเข่าอ่อนทรุดลงไปกองกับพื้น เมื่อเธอพบว่ามีโซ่อันใหญ่

คล้องอยู่ที่รั้วเหมือนเช่นทุกวัน



...ชั้น มาช้าไปใช่มั้ย แล้วเมื่อไหร่ชั้นถึงจะได้เจอพี่อีก…



“มีใครอยู่มั้ยคะ~ พี่แทแทเค้าไปไหนอีกแล้ว มีใครรู้มั้ย ใครก็ได้ช่วยตอบที”

เด็กสาวร่างสูงยังไม่ละความพยายามเธอร้องตะโกนเรียกคนในคฤหาสน์

หวังว่าจะมีซักคนตอบเธอได้ว่า พี่แทแทของเธอไปอยู่ที่ไหน ทำไมไม่อยู่รอเจอ

หน้ากันบ้าง ซักครั้งก็ยังดี คงจะพอทำให้เธอรู้สึกดีกว่านี้ มีเรื่องอีกมากมายที่อยาก

จะถามคนที่จากไปโดยไม่ร่ำลา



เสียงของยุนอาคงจะดังมากจนคนที่อยู่แถวนั้นออกมาดูด้วยความสงสัย



“ยุนอา คนบ้านนี้เค้าออกไปได้ซัก 20 นาทีแล้วมั้ง เค้าไปกันหมดแล้วล่ะ”

ยุนอาหันไปมองยังต้นเสียงจึงพบกับหญิงวัยกลางคนท่าทางใจดีที่คุ้นเคยกับ

ยุนอาเป็นคนให้คำตอบแก่เธอ




“เค้าไปแล้วจริงๆ เหรอคะ คุณป้า ช่วยบอกอีกทีได้มั้ยคะ”

เธอเอ่ยพร้อมกับหยดน้ำตาที่ไหลอย่างห้ามไม่อยู่

หยดน้ำตาที่ใช่ว่าจะหาจากคนที่ชื่อ อิม ยุนอาได้ง่ายๆ

แต่วันนี้เป็นอีกวันที่มันไหลออกมาให้กับคนๆเดิม คิม แทยอน







..................................





โหะๆ ฟิคเรื่องเเรกคับเพ่น้อง ยังไงๆ ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวฝากผีฝากไข้ด้วยคนค่ะ ^^
เเต่งเพื่อสนองนี๊ดตัวเอง หลังจากที่ลังเลใจอยู่นาน ไปตามอ่านฟิคชาวบ้านเค้ามาซะนาน
ลองเองมั่ง ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ อิอิ มันเป็นเเค่ฟิค