คนสำคัญในชีวิต?(3)

[Ginn]

ต่อไปนี้คงไม่เขียนไรละเอียดๆแบบก่อนแล้วนะค่ะ พอลองกลับไปอ่านดู มันดูเยอะไปจริงๆค่ะ ขอโทษด้วยนะ
---------------------

หลังจากวันเปิดเทอมตอนต้นเดือนมิถุนายน เราก็ได้ค่อยได้เจอน้องเขาอีก ก็ใช้ชีวิตไปกับเพื่อนแหละ สนุกดี

ถัดจากนั้นสัปดาห์ต่อมา ก็เเจอน้องเขาเดินกับเพื่อน คาดว่าจะไปกินข้าวกัน เจอกันหน้าคณะ เราก็ยิ้มให้ น้องเขาก็ยิ้มตอบ เราก็เดินเลี้ยวออกไปทางหน้ามอ ว่าจะกลับบ้าน

"พี่พี" เสียงคนเรียก เลยหันไปดู เขาก็วิ่งมา
"กลับบ้านเหรอครับ"
"อือ"
"ไปสาย xxx เปล่าครับ"
"ใช่"
"ผมกลับด้วยครับ ไปทางเดียวกันเลย"

เราก็ยิ้มๆไม่ว่าอะไร หลังจากนั้นน้องเขาก็ชวนคุย ถามโน่นนี่ไปเรื่อย

"พี่ไปลงอนุสาวรีย์ชัยเหรอครับ"
"เปล่าๆ พี่ลงก่อน บ้านพี่อยู่ใกล้ๆมหาลัย แล้วเราละ"
"ผมอยู่แถวๆลาดพร้าว ต้องไปต่อรถแถวนั้นครับ"
"อ่อ พี่ต้องลงป้ายหน้าแล้ว ไปก่อนนะ บายๆ"

น้องเขาก็โบกมือบายๆ ตรงกระจกรถ... ก็ไม่มีไรนอกจากกลับบ้าน

ถัดมาอีกก็ได้คุยกันมากขึ้น จนในที่สุด เราก็จำชื่อเขาได้สักที วิธีการนะเหรอ ก็ทำให้อีกฝ่านพูดชื่อออกมา แล้วก็ท่องไว้ เดี๋ยวก็จำได้เอง ชื่อ เค


จำไม่ได้ว่าเมื่อไหร่แล้ว แต่ของกินแรกที่ได้ก็คือ โกโก้ร้อน เคซื้อมาฝากตอนเราตกลงว่าจะ อยู่คุยด้วยสัก 10 นาที ก่อนกลับบ้าน
"พี่พีจะเอาไรครับ ผมเลี้ยง กาแฟไหม"
"พี่ไม่กินการแฟนะ กินแล้วหลับ พี่เอาโกโก้ดีกว่า"
"ครับ" ดูไปก็ดี้ด้าอารมณ์ดีซะจริง

"นี่ครับ"
"จ้า ขอบใจนะ" "แล้วมีไรจุคุยกับพี่เหรอ"
"ก็เออ เรียนเป็นไงบ้างครับ"
"ก็ดี แล้วเคละ ยากไหม"
"ครับ ผมไม่เก่งเลข"
"มีไรไม่เข้าใจก็ถามพี่ได้ แล้วทำไรอยู่"
"เขียน C ครับ"
"งั้นพี่ไม่กวนแล้ว กลับก่อนนะ"
"ครับ ผมเดินไปส่ง"
"ไม่เป็นไร อยู่กับเพื่อนๆไปเถอะ"
"พี่มีเบอร์ไหม เพื่อผมจะโทรไปถาม"

เราก็จดเบอร์ใส่กระดาษส่งให้ เขาก็ยิงเบอร์เขามาเหมือนกัน

แล้วค่ำๆนั้นเขาก็โทรมา คุยไรเรื่อยเปื่อย แต่ไม่นาน เพราะเราไม่สะดวกคุยกันตอนเย็น ก็เลยเปลี่ยนมาคุยเอ็มกันแทน สะดวกกว่า


ตอนอยู่ที่มหาลัย กลางวัน น้องเขาก็จะมารอหน้าคณะ เพื่อไปกินข้าวด้วยกัน เชาบอกว่า ไม่ค่อยมีเพื่อน เราเองก็ไม่ว่าไร ไปกินกับเราและเพื่อนเราก็ได้เหมือนกัน พอเย็นก็กลับบ้านด้วยกัน แบบนั่นรถเมล์คันเดียวกัน เช้ามา น้องเขาก็จะมารอที่ป้ายรถเมล์ที่เราขึ้นทุกเช้า เห้นบอกว่า ยังไงก็ต้องมาต่อรถแถวบ้าน เลยมานั่งรอ บางทีเราก็รอเขาบ้าง เพราะรู้ว่ารถติดแถวอนุสาวรียืชัย เลยมาช้า แต่ถ้าช้ามาก เราก็ไปมหาลัยก่อน แล้วโทรไปบอก

++++++++
July 6,2006

ต้องขอชมเชยวิธีการของน้องเขาจริงๆ ในเรื่องการเดินทางมารับ ไปส่งเอ่ย บางทีก็ยอมเสียเวลานั่งรอ ซื้อของมาฝาก จ่ายค่ารถให้ ทำอะไรให้เราหลายๆอย่างในแบบที่เขาไม่ค่อยทำให้กัน รวมถึงคำพูดซึ้งๆต่างๆอีก ยอมรับเลยว่าทุกทีรู้สึกเป็นภาระ รำคาญ ก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงกับชอบหรอก ถึงแม้บางคำจะพูดจากความเป็นเพิ่อน แต่ฟังดูเหมือนึนที่แอบชอบก็ตาม
'จะรอทำไมทุกวัน ในเมื่อไปมหาลัยก็เจอกัน'
'ก็ผมอยากเจออยากคุยด้วย เจอกัแค่พูดสวัสดี แค่นี้ยังไม่พอหรอก ผมชอบคุยกับพี่พีอะ'
+++++++++

นอกนั้นก็โทรมาหาทุกคืนเลยละ คุยกันสนุกดี
พอดีว่าตอนนั้นอ่านนิยายเรื่องพวกเจ้าหญิงเจ้าชายอยู่ ก็เลยเพ้อๆบ้าง แบบว่าเกิดอยากเป็นเจ้าชายขึ้นมา (งงลละสิ แต่เราไมได้เป็นทอมนะ เราเป็นพวกชอบไรแมนๆนะ) เคก็เลยขอเป็นเจ้าหญิง ไม่ใช่ๆๆๆๆ เขาก็เลยขอเป็นองครักษ์น้อยๆที่จะคอยปกป้องเจ้าชายตลอดไปนะ


--To Be Continued --