ป่วนหัวใจนายข้างบ้าน ตอนที่ 1..

[baiaoy]

ตอนที่ 1..

เสียงโวยวายหน้าบ้าน รบกวนการนอนหลับอย่างสบายอารมณ์ของดนินยาเป็นที่สุด ร่างบางคว้าหมอนมาอุดหูไว้ก่อนจะ เดินงัวเงียไปเปิดผ้าม่านลายคิตตี้ดูอย่างหงุดหงิด..อะไรกันนักกันหนาวะ วันเสาร์อันแสนสุขของชั้น..ดนินยาคิดอย่างหงุดหงิด ก่อนจะชะโงกหน้าออกไปดู
“ นี่พวกคุณ เกรงใจคนอื่นซะบ้างสิเสียงดังชะมัด “ แหวไปแล้วก็เดินกลับมานอนต่อ
กริช เงยหน้ามองกรอบหน้าต่างที่มีผ้าม่านลายคิตตี้ไหวอยู่เบา ๆ เห็นเสี้ยวหน้าด้านข้างของต้นเสียงเมี่อครู่แล้วก็ทำหน้าเลี่ยน ๆ เด็กนี่หว่า
“ไรวะ สายโด่งป่านนี้แล้ว ยังนอนกินบ้านกินเมืองอยู่ได้ เด็กสมัยนี้ไม่ไหวจริง ๆ”
“ฮ่า ๆ ย้ายมาวันแรกก็โดนเจ้าที่เขม่นซะแล้วไอ้กริช” พลเพื่อนหนุ่มที่มาช่วยขนของหัวเราะร่า

ดนินยา เดินลงมาข้างล่างตรงดิ่งเข้าไปในครัวเพราะกระเพาะเจ้ากรรมมันเรียกร้องอาหาร ก่อนจะรีบทำข้าวผัดและนั่งกินอย่างเอร็ดอร่อย
หลังจากที่หล่อนเอ็นฯติดคณะวิศวของมหาลัยชื่อดัง หล่อนจึงย้ายจากบ้านมาอยู่ที่นี่กับดาราเรศพี่สาวซึ่งเป็นนักออแกไนเซอร์มือทอง และตอนนี้หล่อนก็เรียนปีสุดท้ายแล้ว ดนินยากินอิ่มแล้วก็เก็บจานชามไปล้างก่อนจะเดินออกมาหน้าบ้านเพื่อรดน้ำต้นไม้ แต่แล้วก็ต้องตกใจสุดขีด
“ กรี๊ด หมา ช่วยด้วย” ดนินยานั้นกลัวหมาเป็นที่สุด ยิ่งไอ้เจ้าตัวโตขนสีทองนี่ หล่อนร้องกรี๊ด ๆ ไม่หยุดโดยไม่นำพาว่ามันจะกระดิกหางเข้ามา
“ ช่วยด้วยค่ะ “
เสียงของดนินยาดังพอที่จะทำให้หนุ่ม ๆ ทั้งสองที่กำลังขนของหน้าบ้านวิ่งข้ามถนนเข้ามา แล้วภาพที่เห็นตรงหน้าของกริชก็ น่าขำในความคิดของเขา ไอ้โตโต้หมาของเขากำลังคาบบอลเดินวนอยู่รอบ ๆ ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่ ชายหนุ่มเรียกหมาของเขา
“ โตโต้มานี่” เจ้าตัวขนยาวสีทองเดินจากไปแล้ว ดนินยาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เมื่อเห็นว่าปลอดภัย ก็วีนแหลก
“นี่คุณ ดูแลหมายังไงให้เข้ามาเพ่นพ่านบ้านคนอื่นน่ะหา แล้วถ้ามันกัดฉันเข้าจะว่างัย”
“ หมาผมมันไม่กัดใครนะ เชื่องจะตายเมื่อกี้มันชวนคุณเล่นกับมัน”กริชพูดเรียบ ๆ มองเด็กสาวตรงหน้า อย่างหงุดหงิด มาว่าหมาเขาได้งัย
“ชั้นไม่รู้หรอกว่ามันจะกัดหรือไม่กัด ชั้นไม่ใช่หมานี่จะได้ฟังมันรู้เรื่อง” ดนินยาพูดขุ่น ๆ
“ นี่เธอเป็นเด็กเป็นเล็กหัดพูดจาให้มันดี ๆ หน่อยสิ” กริชเตือน อย่างน้อยเธอก็เด็กกว่าเขามากดูจากหน้าตาท่าทาง สวมเสื้อยืดกับเจเจ เอ๊ะหรือว่าเป็นทอมถึงไม่ใจสั่นกับหน้าหล่อ ๆ ของเขา
“ นายว่าใครเด็กหา ไอ้หน้าตุ๊ด” ดนินยาฉุนขาด
“ ว่าเธอนั่นแหละยายทอม” กริชพูดเสียงดัง พลเห็นท่าไม่ดีก็เลยมาขวางเอาไว้ก่อนจะมีการนองเลือดเกิดขึ้น ..
“ดิน เสียงเอะอะอะไรแต่เช้าเนี่ย” ดาราเรศ เดินลงมาในชุดนอนแสคแสนเซ๊กซี่ ผมยาวเคลียไหล่ทำตาโตมองชายหนุ่มสองคนที่อ้าปากมองหล่อนตาค้าง ก่อนจะหันมามองน้องสาวตัวเองที่ทำหน้าบึ้งอยู่
“ หมาค่ะพี่ดา หมานายนี่มันจะกัดดิน” ดนินยาวิ่งไปหาพี่สาว คนเป็นพี่จับไหล่บางของน้องก่อนจะหมุนตัวดูแล้วเอ่ยเสียงหวาน
“ ไหนกันไม่เห็นมีรอยเลย ดูสีพี่ตื่นกับเสียงดินเลย เมื่อคืนยิ่งรีบปั่นงานอยู่ด้วย” ดาราเรศบ่นพึม
“ เหวย ไอ้กริชนางฟ้าชัดๆ เลยว่ะ” พลกระซิบกับเพื่อนก่อนต่อมเจ้าชู้จะเริ่มทำงาน
“ เอ่อคุณครับ ผมต้องขอโทษแทนหมาของไอ้กริชมันด้วยนะครับทีทำน้องสาวคุณตกใจ “ ดาราเรศขมวดคิ้ว เมื่อเห็นชายหนุ่มพูดขึ้น
“ แล้วพวกคุณเป็นใครค่ะ เข้ามาในบ้านชั้นได้ยังงัยไม่ทราบ” ดาราเรศถามเสียงห้วนจัด เสียงหวาน ๆ ยามพูดกับน้องหายไปทันควัน กริชอมยิ้มให้พลเพื่อนหนุ่มที่ทำหน้าปั้นยากเมื่อสาวเจ้าเปลี่ยนโหมด
“ คือนี่ครับ กริชเพื่อนผมมันย้ายเข้าอยู่ที่บ้านตรงข้ามบ้านคุณครับ แล้วไอ้โตโต้ ผมหมายถึงหมาของมันน่ะครับ ทะลึ่งเข้ามาในนี้ พวกผมก็เลยมาตามครับ” ดาราเรศพยักหน้าเข้าใจ
“ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันดาราเรศ เรียกดา ก็ได้ค่ะ แล้วนี่ ดินน้องสาวค่ะ” ดาราเรศแนะนำตัว
“ พอดียายดินน้องสาวฉันเขาเกลียดหมาน่ะคะ ขอโทษทีที่อาจเสียงดังไปหน่อยขอตัวนะคะคุณกริช” ดาราเรศพูดจบก็เดินกอดคอน้องเข้าไปในบ้าน พลมองตามตาละห้อย
“ กลับไอ้พล” กริชลากแขนเพื่อนกลับอย่างขำ ๆ

เช้าวันจันทร์ที่เร่งรีบ ดาราเรศถอยเจ้าเพื่อนยากคันเก่งออกจาประตูรั้วอย่างรวดเร็วเพื่อให้ทันการไปทำงาน เพราะวันนี้หล่อนออกจากบ้านช้าไปสิบนาที ตั้งสิบนาที ..ก็หมายความว่าหล่อนจะไปถึงที่ทำงานสายไปสิบนาที แต่แล้ว “ โครม” เสียงท้ายรถของหล่อนชนเข้ากับอะไรบางอย่าง
“ ตายโหง” ดาราเรศกรอกตา ขมุบขมิบอย่างหัวเสียก่อนจะเปิดประตูรถด้วยความฉุนเฉียว เดินฉับ ๆ ไปยังคู่กรณี
กรวิช อึ้งเมื่อรถของบ้านตรงข้ามถอยปรู๊ดมาจูบท้ายรถของเขาที่กำลังถอยออกเช่นกัน มันช่างใจตรงกันอะไรขนาดนี้นะ เขาเปิดประตูรถลงไปก็สบเข้ากับตาสวยที่บัดนี้มันเขียวปัด
“ นี่คุณถอยรถออกยังงัยกันนะ ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังรีบ” ดาราเรศเท้าสะเอวนึกในใจว่าสายแลวก็ช่างมัน ขอแฉ่งไอ้หน้าตี๋นี่หน่อยเถอะ
“ โทษทีครับ พอดีผมกำลังรีบเหมือนกันเลยไม่ทันดู เอาเป็นว่าผมขอโทษคุณละกัน” กรวิชเอ่ยขอโทษสาวตรงหน้าที่เท้าสะเอวมองเขาตาขุ่น ดาราเรศสีหน้าดีขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยอมขอโทษ อารมณ์ขุ่นมัวจึงค่อยคลายลงก่อนยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู แล้วก็อุทานดังลั่น
“ ตาย ๆ ๆ แน่ ๆ ชั้นจะเก้าโมงแล้ว สายแหง ๆ โดนฉีกอกแน่เลยชั้นไปก่อนนะคะ ฝากคุณเรียกช่างให้ด้วยละกันค่ะ ชั้นอยุ่บ้านหลังนี้แหละค่ะ “ พูดจบก่อนจะโบกมอไซว์วินที่วิ่งผ่านมาพอดี
“ คุณ ๆ อ้าวไปซะแล้ว” กรวิชหมอหนุ่มยืนมึนมองตามสาวสวยที่เอ๋อเข้าขั้นก่อนจะโทรเรียกช่างให้มาจัดการรถของเขาและเธอ แล้วตัวเองก็อาศัยยืมรถเจ้ากริชหลานชายที่ห่างกันแค่สามปีไปทำงาน

วันนี้ดนินยาหอบรายงานมาทำที่บ้าน หล่อนอาศัยร่มมะม่วงต้นใหญ่นั่งทำรายงานอย่างเอาจริงเอาจัง จนเกือบจะเสร็จแล้วหูก็แว่วได้ยินเสียงเห่าบ็อก ๆ ของหมา..หมาอีกแล้ว...
“ นี่นาย บอกหมานายให้เงียบ ๆ หน่อยได้มะ คนจะทำรายงานเว้ยหนวกหู” ดนินยาชะโงกหน้าข้ามรั้วไปตะโกนใส่ กริชที่กำลังเล่นกับหมา ชายหนุ่มหันมาเห็นก็เดินอาด ๆ เข้ามา
“ นี่ยายทอม จะจงเกลียดจงชังอะไรกับมันนักหนาเนี่ยโรคจิตนะเธอน่ะ” กริชพูด
“ ไอ้หน้าตุ๊ดบ้า”ดนินยาค้อนตาคว่ำก่อนจะหันหลังกลับมาสนใจรายงานตรงหน้าต่อ แต่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงมือถือ
“ ค่ะพี่ดา “
(วันนี้พี่กลับดึกนะยายดินไม่ต้องรอ)
“ ค่ะ”
(เอ้อแล้วรถพี่ล่ะ)
“รถอะไรค่ะ พี่ดาดินไม่เห็นนี่ แล้วพี่ไม่ได้เอารถไปเหรอให้ดินไปรับไหมค่ะ”
(ไม่ต้องจ้ะพี่กลับเองได้ แค่นี้นะ)
ดนินยาวางสายก่อนขมวดคิ้ว พี่สาวถามอะไรแปลก ๆ ไม่ได้เอารถไปแล้วรถพี่สาวหายไปไหนนะ ก่อนจะโยนความคิดเรื่องพี่สาวทิ้งไป หันไปทำรายงานต่อเพราะพรุ่งนี้คือเส้นตายที่ต้องส่งแล้ว

[baiaoy]

แวะมาคอมเม้นกันบ้างนะค่ะ
จะได้รู้ว่าสนุกหรือเปล่า